Lieve community leden,

Poeh poeh, het verschijnen van blog nummer 5 duurde iets langer dan gewoonlijk maar jullie babbelaar had het druk! Ondertussen had ik zoveel mogelijk leuke, kleine, grappige gebeurtenissen uit onze broedplaats opgeslagen in mijn hoofd. Inderdaad ja, achteraf gezien niet de meest handige plek. Hierdoor zijn hoogstwaarschijnlijk enkele dolkomische momenten in de vergetelheid geraakt in een brij van niet afgemaakte gedachten en over elkaar heen buitelende ideeën.

Gelukkig gebeurd er binnen Growing Emmen altijd wel zoveel, dat er genoeg om over te schrijven overblijft. Zo weet ik nog wel uit mijn geheugen te vissen dat ons Marietje op een woensdagmiddag bijna een uur om mijn balie heen heeft gedraald, mompelend dat ze op zoek was naar haar PUNT. Nergens te vinden! Al ging Jan, Enriko en alleman zich ermee bemoeien, punt bleef lange tijd zoek. Uiteindelijk is ie gevonden en keerde de rust weer. Als groot voorstander van het geven van (heel veel…) context wil ik hier een punt maken (pun intended) van het belang hiervan. Heel benieuwd namelijk wat jullie hier van kunnen maken bij het ontbreken van die context.
 
Op 27 juni hadden we natuurlijk hét event van het jaar: ons eigen Growlands festival. En zeg nu zelf, welk ander bedrijf heeft nu zijn eigen festival? Dat kan alleen bij Growing Emmen! Er waren inspirerende sprekers, we konden superleuke workshops volgen, er was een pubquiz, een cocktailbar met op leden geïnspireerde cocktails, een silent disco en lekker eten en drinken. Ik vind het heel bijzonder dat, waar nagenoeg elke doorsnee dag bij Growing gehuld is in een charmant vleugje chaos, een festival als dit staat als een huis! Alle respect voor de organisatie, onder de bezielende leiding van ons Frouwke, die alles superstrak regelt zodat wij met z’n allen kunnen genieten van een uniek feestje.

Daarnaast was er het afscheid als bestuurder van ons Johan. Bij hoge uitzondering gebruik ik hierbij, met toestemming, zijn echte naam. Ik heb een diep innerlijk conflict uitgevochten over hoe een woordje (of een heleboel woorden, Johan!) hierover aan te vliegen. Hoewel het duiveltje op mijn schouder lange tijd met de winst er vandoor leek te gaan wist uiteindelijk toch het engeltje op mijn andere schouder het pleit te beslechten. Want het ding is: eigenlijk heb ik alleen maar leuke dingen over hem te zeggen. Ik voelde me altijd heel erg gehoord en serieus genomen in mijn geopperde ideeën (hey, het leverde me zelfs mijn schapenvachtje voor op de bureaustoel op, om te voorkomen dat ik vastvroor in de ijzige kou in de hal tijdens barre winters…) Heel veel bewondering heb ik voor de hoeveelheid kansen die Johan iemand geeft. Voor mij zegt dat veel over zijn persoonlijkheid. En dat ie dan eens zijn beker, een van zijn andere bekers of bakjes, sleutels, papieren, notitieblokken, ID kaart, telefoon, laptop, laders van telefoon en laptop, een doos bananen, etc. kwijt is omdat ie die ergens heeft laten rondslingeren  (dit woord steel ik even van ons Marietje) neem ik dan maar voor lief.

Zo. Tot zover de lovende woorden Johan. Ik hoop niet dat je nu verwacht dat de dagelijkse sneren hierbij tot het verleden behoren, want aangezien je gelukkig gewoon kantoorbaas blijft bij Growing, gaan we daar vrolijk mee door.

Inmiddels zijn we de vakantieperiode al ingerold. Het wordt leger in het gebouw. Ikzelf ga er pas in september even tussenuit, dus voor degenen die er wel zijn kom gerust langs voor wat vrolijke babbels met een eenzame balie-babbelaar.

Ik wens jullie allemaal een heerlijke vakantie. Geniet, rust uit, en kom vol energie en inspiratie weer veilig terug op Het Nest!
 
Ik zie jullie graag aan de balie!

José